9 Ocak 2009 Cuma

DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN




Bugün beni yanında göremezsende. Bil ki yanındayım!



Doğumgünün kutlu olsun.



İyi ki varsın.Birlikte daha nice yıllara.



(bu gül senin için sen daha iyilerine layıksın ama uzaktan bukadar oluyor)



8 Ocak 2009 Perşembe

KARMA KARIŞIK BİŞEY


Uzun zamandır dünya dertlerine daldığım için Rabbime ne kadaraz şükrettiğimi hatırladım.Bugün heyet raporu için hastahaneye gittiğimde anladım ne kadar az şükrettiğimi.
özülü olanı, ayağı kopanı, acılar içinde kıvrananı, sinir hastalarını, annesinin tüm çabalarına rağmen herkese saldıran çocukları daha binlerce çeşit hastalığı olan insanları görmek mümkündü. Bir sağlam ben vardım herhalde içlerinde ve bana sağlıklı olduğumu gösterdiği için Rabbime hamd olsun.
Şunuda anlatmadan geçemicem.
Sağlık raporunu beklerken eşi sinir hastası olan teyze anlatıyor:
"Eşim 3 şeyi görünce çok sinirleniyor.Beni, iki yaşındaki torununu ve çamaşır makinesi.Çamaşır makinesin koparmadığı yeri kalmadığını söylüyor"Güler misin? Ağlar mısın? Rabbim herkese yardım etsin.
Dışarıda bunca acıyı çeken insanları kapının önünde bekletip umursamayan doktorlar, soru sormaya gelmeyen hemşilereler acaba biz insanları, hastaları ne olarak görüyorlar merak etmiyor değilim.Onların gözünde gelip giden bişeymiyiz acep.
Saatlerce hiçbir açıklama yapmadan bekletip sonrada "raporlar cuma günü verilecek" diyip içeri çekilen hemşire erkeksen bir daha dışarı çıkmayı dene. İsrailin Filisti`ne saldırdığı gibi o dışarıda bekleyen hastalarda seni paramparça ederdi emin ol (bende dahil)Tabi ki beklemekten başka çaresi olmayan bizler bişey yapamadık.Allah`tan babam geldi de duruma el attı.Hastahanede kimseye zarar vermeden raporlarımıza kavuştuk.Çok şükür. Şimdi iki rekat şükür namazı kılardım ama ortam müsait değil.Aldığımız sağlık raporlarını il sağlık müdürlüğüne ve valiliğe imzalatmak için düştük Bursa yollarına.İmzalarımız attırdıktan sonra evraklarımı ankara konsolosluğuna kargo yapıcaz.Pasaportuma vize vurulduktan sonra ver elini Arabistan:)
Gelelim en mühim konuya. Bütün işlemlerim birer birer yapılırken Türkiye`ye veda etmenin elveda demenin zamanı geliyor.İçimde tuhaf duygular belirmeye başladı. Sevinmek mi? Üzülmek mi?Bir duygu seline kapıldım gidiyorum. Sevdiklerimi, dostlarımı, ailemi, çevremi,mutluluklarımın şehrini, geceleri kitap okumamı istemeyen bozuk sokak lambasını (romantik olsun diye kar yağarken gece kitap okumaya kalkarsan sokak lambasının azizliğine uğrarsın tabi pejmürde insan) herşeyi ama herşeyi bırakıp gideceğim için çok kederliyim.Bu gidiş bana çok ağır gelecek ama....
Peygamber efendimize(sav), O`na komşu olmaya, eşime gideceğim içinde ayriyeten çok mutluyum.
Nerede olsam olmadığım yerin özlemini çekiyorum.Aslında ben olmadığım yerde olmak istiyorum. Hayat nelere gebe. Kaderimizde oralarda yaşamakda varmış.Hakkımızda hayırlı olur inş.
Allah`ım gönlümde olanı hakkımda hayırlı eyle
Hakkımda hayırlı olanı gönlüme razı eyle
Bundan sonra yazılarıma O en güzelin yurdundan devam edicem. VESSELAM